เครื่องปั้นดินเผาไทย

เครื่องปั้นดินเผาไทย มรดกไทย

เครื่องปั้นดินเผาไทย ที่ถือว่าเป็นมรดกของชาติ กำเนิด และมีวิวัฒนาการสั่งสมทางด้านศิลปะภูมิปัญญาพื้นบ้านมาอย่างยาวนาน กว่าจะกลายเป็นเซรามิกที่เราคุ้นหน้าคุ้นตากันเป็นอย่างดี และกว่าที่จะกลายมาเป็นอุตสาหกรรมเซรามิกที่ยิ่งใหญ่ มีมูลค่าการส่งออกนับหมื่นล้านบาท ต้องอาศัยการก่อร่างสร้างรูปมาจากระดับท้องถิ่น ระดับชุมชน อาศัยทั้งความรู้ เชิงช่างทางศิลปะ ทรัพยากร เพื่อที่จะสร้างสินค้าส่งออกมูลค่ามหาศาลให้เกิดขึ้นได้ ทุกวันนี้เครื่องปั้นดินเผาของชาวลำปางนั้นมิได้เป็นเพียงอุตสาหกรรมพื้นบ้าน เพราะขยับขยายสู่อุตสาหกรรมระดับประเทศ อุตสาหกรรมเครื่องปั้นดินเผา ก็มิได้มีเพียงลำปาง หรือแค่ถ้วยชาม เครื่องใช้ตราไก่ เครื่องปั้นดินเผาไทยสามารถแบ่งได้เป็น 4 กลุ่มใหญ่ๆ

• เอิร์ทเทนแวร์ ดูดซึมน้ำมาก แตกหักง่าย เนื้อจะมีสีน้ำตาลแดง เช่น เครื่องปั้นดินเผาพื้นบ้าน
• สโตนแวร์ เนื้อดินมีสีขาวออกเทาๆ เช่น เครื่องสังคโลก
• พอร์ชเลน เนื้อผลิตภัณฑ์จะมีสีขาว แข็งแกร่งและหนา นิยมทำเป็นผลิตภัณฑ์บนโต๊ะอาหาร
• โบนไชน่า ใช้ผลิตถ้วย จาน ชามที่ต้องการความขาวมากเป็นพิเศษ เนื้อภาชนะจะบาง เบา และมีความโปร่งแสง

เครื่องปั้นดินเผาพัฒนารูปแบบของผลิตภัณฑ์ให้หลากหลาย มีปริมาณและคุณภาพมากยิ่งขึ้น จึงมีการใช้วัตถุดิบที่มากด้วยปริมาณ และชนิดตามไปด้วย ซึ่งวัตถุดิบสำคัญในการทำเครื่องปั้นดินเผาไทย นอกจากดินขาวแจ้ห่มแล้ว ก็คือดินขาวจากระนอง ดินดำ หรือบอลเคลย์ หินฟันม้า และทรายแก้ว จากหลายๆ แหล่งทั่วประเทศ   คงได้เห็นองค์ความรู้ของไทยในเรื่อง เครื่องปั้นดินเผา ที่หากว่านำมาประยุกต์มาผสมผสานกับองค์ความรู้ใหม่ ผสมผสานกับเทคโนโลยีเครื่องปั้นดินเผา ซึ่งเคยเป็นของพื้นบ้านธรรมดาๆ ก็จะกลายมาเป็นเซรามิกระดับสากล สามารถนำไปขาย และส่งออกสร้างมูลค่ามหาศาล และสร้างความภาคภูมิใจให้กับคนไทยทั้งประเทศได้