ฉันมีความฝัน โซอิจิโร ฮอนด้า

โซอิจิโร ฮอนด้า คือ ผู้ชายญี่ปุ่นคนหนึ่ง เป็นเจ้าของแบรนด์ Honda ที่เริ่มจากรถมอเตอร์ไซด์ สองล้อ มาเป็น รถยนต์คันหรูหราในปัจจุบัน

ฮอนด้า เป็นหลานชาวนา พ่อเป็นช่างตีเหล็ก แต่เขากลับชื่นชอบเครื่องยนต์กลไก ฐานะทางบ้านยากจนมาก และยังมีนิสัยเกเรอย่างมาก เขาพยายามจนจบชั้นมัธยมฯ และลาออกมาผจญภัยในโลกกว้าง เหมือนคนต่างจังหวัดทั่วไป เขามุ่งหน้าเข้าโตเกียว เพื่อจะเป็นช่างซ่อมรถยนต์ในอู่อาร์ตโชโกปี 1923 แผ่นดินไหวครั้งใหญ่ในโตเกียว ช่างในอู่ส่วนใหญ่ทยอยกลับบ้านต่างจังหวัด เวลาผ่านไป 4 ปี นับจากวันนั้น เขาเรียนรู้และฝึกฝนจนได้รับโอกาสจากอู่อาร์ตโชโกให้ไปเปิดสาขาที่บ้านเกิด ของเขา
ปี 1938 ฮอนด้าลงทุนเงินทุนทุกบาท เปิดร้านทำวงแหวนลูกสูบขายให้โตโยต้า บางครั้งต้องจำนำเครื่องเพชรของภรรยาเพื่อให้ธุรกิจอยู่รอด หลังจากผลิตแหวนลูกสูบเสร็จ โตโยต้ากลับปฏิเสธเขาโดยอ้างว่าสินค้าไม่ได้คุณภาพ เขาจึงกลับไปเรียนต่อทางด้านการออกแบบอีก 2 ปี เนื่องจากผลงานออกแบบของเขาถูกอาจารย์ และเพื่อนดูถูกว่าไม่ได้เรื่อง

หลังจาก 2 ปีงานออกแบบชิ้นใหม่ของเขาจึงได้รับการยอมรับ โตโยต้าเซ็นสัญญากับเขา แต่ปัญหาที่ตามมาคือรัฐบาลญี่ปุ่นเตรียมการสำหรับสงคราม และปฏิเสธที่จะขายปูนให้เขาเพื่อสร้างโรงงาน เขาจึงรวบรวมคนแล้ว ทำปูนเองสำหรับโรงงานของเขา เมื่อสงครามปะทุ โรงงานของเขาถุกไฟไหม้ถึง 2 ครั้ง เครื่องไม้เครื่องมือพังพินาศเสียเป็นส่วนใหญ่

แทนที่จะเสียใจกับความพินาสนั้น เขากลับเรียกคนงานให้เก้บถังน้ำมันที่ทหารอเมริกันทิ้งไว้ แล้วใช้เป้นวัตถุดิบในการสร้างโรงงานต่อไป

ต่อมาโรงงานของเขาถล่มลงด้วยเหตุแผ่นดินไหว ในที่สุดเขาจึงตัดสินใจขายโรงงานทำแหวนลูกสูบให้โตโยต้า

หลังจากนั้น เขายังคงพยายามผลิตอะไรอีกหลายอย่าง หากทว่าเขาล้มเหลวสิ้นเชิง

ท้ายที่สุดในปี 1947 มีการขาดแคลนน้ำมันอย่างมากในญี่ปุ่น หลังสงคราม ฮอนด้าไม่สามารถแม้แต่จะขับรถออกไปซื้ออาหารให้ครอบครัวได้ ท่ามกลางความสิ้นหวังทั้งหลาย เขาจึงติดมอเตอร์เล็กๆ เข้ากับจักรยานเพื่อใช้เดินทาง และแล้วเพื่อนบ้านก็ขอให้ทำอีกคันหนึ่ง จากหนึ่งเป้นสองเป้นสามไปเรื่อยๆ จนในที่สุด เขาก็ไม่มีมอเตอร์ให้ใช้อีก จึงเริ่มสร้างโรงงานเพื่อทำมอเตอร์เอง

แต่แล้วรัฐบาลญี่ปุ่นได้ประกาศใช้กฏหมายจำกัดการใช้น้ำมันเพื่อให้สามารถ ใช้น้ำมันกับมอเตอร์ได้ต่อไป เขาจึงได้ใช้ยางต้นสนมาสกัดแล้วผสมกับน้ำมันเพื่อดับกลิ่นน้ำมัน

การเกิดแผ่นดินไหวที่โตเกียวทำให้เขาพบ จุดอ่อน ของซี่ล้อรถจักรยานยนต์ เพราะเวลาเกิดแผ่นดินไหว ทำให้ไฟไหม้ตามมา เนื่องจากซี่ล้อสมัยนั้นเป็นไม้ เขาจึงเปลี่ยนจากไม้มาเป็นอลูมิเนียม นั่นคือจุดเริ่มต้นของความสำเร็จ

และความสำเร็จของ ผู้ชายคนที่ชื่อ Honda ก็ทยอยตามอย่างไม่ขาดสาย แลกด้วยการทำงานอย่างหนัก ความคิดนอกกรอบ เช่นการต่อสู้กับรัฐบาลญี่ปุ่นที่พยายามจำกัดโรงงานผลิตรถยนต์ แต่เขาใช้ลูกตื้อบวกกับความดื้อรั้น จนทำให้โรงงานผลิตรถยนต์ฮอนด้าสร้างเปิดโรงงานได้ในเวลาต่อมา

เริ่มความฝันอีกครั้ง จงมีความฝันใหม่ๆ
…เหมือนที่ โซอิจิโร ฮอนด้า

“สิ่งที่คนอื่นๆ เห็นในความสำเร็จของผมมีเพียง 1% แต่ที่พวกเขาไม่เห็นคืออีก 99% ของความล้มเหลวของผม”
โซอิจิโร ฮอนด้า (Soichiro Honda)